73-jarige Grensrechter Rood-Wit’62
ANDRÉ VAN DINTER IS AL SINDS DE JAREN 80 VLAGGER BIJ ROOD-WIT’62 IN HELMOND. SEM WIJNHOVEN/DCI MEDIA
Al bijna 35 jaar is het een bekend beeld in de Rijpelberg, André van Dinter die met zijn vlag langs de lijn raast bij het eerste elftal van Rood-Wit’62. Mogelijk wordt het wel het laatste seizoen van de 73-jarige Helmonder, hij is op zoek naar een opvolger.
DAVE KORNUIJT
Er zullen maar weinig leden van Rood-Wit’62 zijn die nooit te maken hebben gehad met André van Dinter. 46 jaar geleden streek hij neer bij de club. Hij was net naar Helmond verhuisd voor zijn werk en had daarvoor altijd in Eindhoven gewoond en gevoetbald. Door een collega werd Van Dinter overgehaald om naar Rood-Wit te komen.
,,Eerst was ik sceptisch, omdat ik niemand kende. Ik besloot toch een keer mee te doen en dat beviel zo goed dat ik in het vierde elftal ben gaan spelen”, herinnert Van Dinter zich. Het duurde niet lang voor hij ook op een andere manier bij de club betrokken raakte. ,,Ik ging altijd naar de trainingen kijken. Na een tijdje zeiden ze: als je er toch altijd bent, kun je net zo goed mee komen helpen. Toen ben ik de jeugd mee gaan trainen.” Daarnaast hielp Van Dinter mee met het opzetten van het vrouwenvoetbal, maar zijn echte passie vond hij in het vlaggen.
Het duurde uiteindelijk tot de jaren 80 voordat Van Dinter voor het eerst een vlag ter hand nam. ,,Dat was eigenlijk geheel toevallig. De vlagger van het eerste elftal kon een keer niet en toen werd ik gevraagd. Ik was meteen verkocht en ben sindsdien vlagger gebleven.” Maar wat maakt vlaggen nou zo mooi? ,,Het allermooiste eraan vind ik dat ik onderdeel ben van de selectie. Je hebt toch het gevoel dat je echt bij de spelersgroep hoort en daar doe je het uiteindelijk ook voor. Je probeert als groep een mooi seizoen te beleven.”
Ook van het vlaggen zelf geniet Van Dinter, met zijn jarenlange ervaring heeft hij het vak van vlaggen flink geanalyseerd. Zo weet hij precies wanneer wel en niet te vlaggen en leerde hij zichzelf ook een aantal slimmigheidjes aan. ,,Dat zijn kleine dingen die erbij horen. Ik zeg bijvoorbeeld altijd tegen de spelers dat ik bij twijfel voor Rood-Wit vlag, maar als het overduidelijk geen buitenspel is, vlag ik niet.”
Daarnaast kijkt de grensjager ook naar zijn collega aan de overkant en de scheidsrechter. ,,Het is in mijn ogen altijd een beetje een spel wat je met elkaar speelt als grensrechters. Als ik zie dat de assistent-scheidsrechter van de tegenstander expres een foute beslissing neemt, roep ik naar de scheids ‘Dat kan ik ook hè!’. Dan kan je het er mee eens zijn of niet, maar de scheidsrechter gaat toch op die andere vlagger letten.”
Dat Van Dinter al zo lang aan Rood-Wit’62 is gebonden, getuigt van een knap staaltje clubliefde, toch ging de relatie tussen beiden niet altijd over rozen. ,,Ik ben ook weleens geroyeerd als lid, omdat ik een aanvaring had gehad met het bestuur. Maar ik ben de club altijd trouw gebleven.” Trouw is misschien wel zacht uitgedrukt, want naast vlaggen doet Van Dinter nog veel meer voor de club. Hij woont op een steenworp afstand van sportpark De Rijpel en helpt daarom ook mee met het onderhoud van het complex. ,,Ik heb deze zomer samen met andere vrijwilligers en mijn vrouw gewerkt aan de kleedkamers en de velden, zodat alles er top uit ziet.”
Toch begint het einde van de actieve carrière bij de club voor Van Dinter in zicht te komen. ,,Ik vlagde laatst een wedstrijd van het tweede elftal en toen merkte ik dat het allemaal iets moeilijker gaat. Op het einde van de wedstrijd moest ik het zelfs een keer laten lopen. Een buitenspeler van de tegenstander ging diep en ik kon het niet meer bijhouden. Dat komt ook omdat het voetbal zo lang heeft stilgelegen en ik misschien te weinig heb gedaan, maar door dat soort dingen denk ik wel dat dit seizoen misschien mijn laatste als vlagger gaat zijn.”
Daardoor is Van Dinter al een beetje op zoek naar een opvolger. ,,We zijn sinds kort begonnen met het opleiden van scheidsrechters hier, misschien dat daar een opvolger bij zit. Ik hoop in ieder geval dat er iemand komt die er net zoveel plezier in heeft als ik. Ik heb bijvoorbeeld altijd rekening gehouden met het vlaggen. Ik verzette er vakanties voor en was er altijd.” Het aankomende seizoen raast André van Dinter nog zelf langs de lijnen. ,,Daar ga ik nog goed van genieten, want als je het mij vraagt, is vlaggen het mooiste dat er is.”